Prolog + informacje

Perspektywa Odda:

Nie wiem jak to będzie. Skończyło się liceum w którym przeżyłem chyba najtrudniejsze lata mojej edukacji, a dałem radę tylko dzięki wsparciu Ulricha. Zdałem dosyć dobrze maturę i dostałem się na sztukę i malarstwo*. Było ciężko, ale jakoś poradziłem sobie. Moim prawdziwym ukatrupieniem jest teraz ta myśl o studiach. Zdaje sobie sprawę, że to jest dużo wyższy poziom jak liceum i to mnie najbardziej przeraża. Co jeśli nie będę miał czasu na żadne przyjemności? Dalej jestem tym dzieciakiem z niezwykłym poczuciem humoru sprzed pięcioma laty. Mam 19 lat i mogę śmiało powiedzieć, że nauka w dalszym ciągu jest u mnie na ostatnim miejscu. Dostałem już niezłą reprymendę od rodziców i mojego najlepszego kumpla, że to już nie są żarty i zaczyna się prawdziwe życie. Nie pomoże mi już Jeremie czy Aelita, odjechali gdzieś w głąb Francji. Einstein dostał się na wyższą uczelnię i będzie studiował fizykę kwantową*, a Aelita zdecydowała się na karierę muzyczną. I nie może do mnie dojść, że ich już nie ma. Właśnie siedzę we Włoszech, został mi ostatni tydzień wakacji. Korzystam jak mogę, byleby tylko nie myśleć o tych przeklętych studiach.

Perspektywa Ulricha:

Studia. Dokładnie za tydzień. A ja jedyne o czym potrafię myśleć to ten cholerny wyjazd Yumi. Dlaczego ona zdecydowała się studiować w Japonii?! Tłumaczyła mi, że tam już od dawna miała upatrzoną uczelnię w Tokio i chociaż próbowałem namówić ją do zostania w Francji to była nieustępliwa. Obiecała, że będzie przyjeżdżać do Francji i nie zapomni o nas wszystkich, ale to są tylko  puste słowa. Zapewne spotka tam kogoś i postanowi zostać już na zawsze w swojej rodzinnej ojczyźnie. Nie rozumiem sam siebie dlaczego przez te wszystkie lata nie umiałem jej wyznać co do niej czuję? Został mi ostatni tydzień wakacji kiedy ją będę widzieć, a i tak nawet przez myśl mi nie przeszło powiedzenia jej co naprawdę czuję. Śmiejcie się jestem dorosłym facetem który boi się kobiety. Studia to przy tym wszystkim pikuś. Co z tego, że matura poszła mi bardzo dobrze i ojciec wychwalał mnie chyba jak nigdy, dostałem się na studia o kierunku sport, i mój rodzic nie skrytykował tego ani jednym słowem. W mojej głowie siedzi tylko Yumi Ishiyama. Więc nie wiem jak ja będę żyć sobie od tak tutaj w Francji kiedy ona będzie tak daleko w Japonii. Dobrze, że będę z Oddem przynajmniej mój najlepszy przyjaciel postara się choć trochę odciągnąć mnie od myśli o niej. Jestem ciekawy jak tym razem uda mu się przemycić Kiwiego, znając go to pewnie znajdzie już na to jakiś sposób. Więc wnioskując co mi pozostaje? Iść swoim nowym studenckim życiem u boku kumpla. Zapomnieć o Yumi. Dwa cele, a tak trudne do zrealizowania.

--------------

Prolog już za mną! Nie wiem czy was zachęciłam tym do dalszego czytania mam nadzieję, że tak. Moje rozdziały właśnie będą wyglądały tak, że na przemian będę opisywać z perspektyw Odda i Ulricha i może czasem bohaterów drugoplanowych, ale to będzie rzadkość. Dobrze więc nie ociągając się przechodzę do dalszych punktów:

·         *Nie mam bladego pojęcia czy są takie kierunki studiów w Francji czy w ogóle one istnieją więc jeśli będzie przy tym pomyłka to śmiało, powiedzcie mi.

Informacje:

- Odd i Ulrich mają po 19 lat. Obliczyłam, że w tym wieku w Francji rozpoczyna się studia zakładając, że liceum tam jest 3 lata, a gimnazjum kończy się w wieku 16 lat.

- W moim opowiadaniu w Kadic było gimnazjum i liceum razem.

- Yumi zdecydowała się rok później iść na studia aby być jeszcze jeden rok z przyjaciółmi.

- Myślę, że mogłyby się pojawić pytania o Williama dlatego z góry uprzedzam, że tak William będzie pojawiać się w moich rozdziałach.
- Jeśli ktoś nie przeczytał mojego postu powitalnego to od razu uprzedzam. Xany nie ma, został pokonany.

To chyba na tyle. Zachęcam do czytania i komentowania. Pozdrawiam!